Onafhankelijksdag (1975-2008)

Gisterochtend om 06.00 uur wakker geworden van het lawaai en het gedreun van kanonschoten: ineens realiseerde ik mij dat dit vast de aankondiging moest zijn van de 33e Onafhankelijksdag! De Nationale feestdag in Suriname. Vanaf 11.30 werden wij verwacht op het presidentiele paleis, waartoe we een keurige uitnodiging hadden ontvangen van president Venetiaan en zijn vrouw Liesbeth om daar samen met onze echtgenoot/note naar toe te komen.... Beetje moeilijk voor Ad op zo korte termijn!
Maar eerst nog voor het ontbijt naar Geijersvlijt gereden: Guno had deze voormalige directeurswoning van de gelijknamige plantage in december nog te koop zien staan en hij was benieuwd wat er nu mee ging gebeuren.
We hadden geluk, er was iemand aanwezig en na een praatje werden wij gewenkt dat we konden komen kijken. Tot voor 8 jaar werd deze parchtige woning nog bewoond en is daarna enigszins in verval geraakt. Maar vergeleken met wat we aantreffen in Paramaribo-stad is dit indrukwekkende pand met een groot onderhoudsbeurt aardig in ere te herstellen. Het pand staat inmiddels niet meer te koop en is door de familie in een Stichting ondergebracht. De neef van de eigenaar heeft aan Guno beloofd hem het projectplan te overhandigen en hem wat meer gegevens te verstrekken. wij wachten af. In de vroege ochtendzon is het goed foto's nemen en ik kan rustig mijn gang gaan terwijl de heren verhalen ophalen over Suriname en vooral over de bewoners en lijntjes die samenkomen.
Om 11.00 uur wandelen we met de handelsdelegatie, waarvan de heren keurig zijn uitgedost in pak met stropdas, door de hitte naar het presidentieel paleis en mogen wij daar alvast op de veranda plaats nemen. De president staat klaar om de militaire parade af te nemen en even later passeren op 50 meter afstand de witte-, groene-, gele- en blauwhelmen, de groene- en buine baretten. Verder veel hoge militairen in vol ornaat, behangen met medailles. De president staat geheel in het zwart gekleed, bloothoofds, in de brandende zon. Na de pantservoertuigen en loeiende sirenes is deze voorstelling na een kwartiertje afgelopen en kan het netwerken beginnen. We maken o.a. kennis met mevrouw van Gool, de Nederlandse ambasadeur en haar zaakgelastigde, luisteren naar Surinaamse muziek, houden ons vochtgehalte op peil en mengen ons tussen de Surinaamse bevolking, waarvan velen in de traditionele klederdracht zijn uitgedost. Een heel aparte ervaring en een zeer kleurrijk geheel.
We voelen ons welkom in dit land en gaan met dit goede gevoel 's middags rond de tafel zitten om potentiele pilots op de rij te zetten. We komen tot 5 stuks, waartoe we nu in de komende dagen de nodige afspraken moeten inplannen met mogelijke twinningpartners hier ter plekke. We zitten goed op schema en hebben er vertrouwen in dat het gaat lukken.